انتقاد فرزند شهید منا

همزمان با اعلام توافق تهران و ریاض در پکن، بار دیگر نرخ ارز کاهشی شد و به اصطلاح اهل بازار حمایت‌های زیادی را از دست داد. سؤال اینجاست که رابطه عربستان با بازار ارزی ایران چیست که اعلام این توافق این شوک کاهنده را وارد کرد؟برای پاسخ باید دید اساساً منشأ نوسانات اخیر ارزی چه بوده است؟ از منظر اقتصادی تراز ارزی کشور رضایت‌بخش بوده و آمار‌ها نشان می‌دهد صادرات غیرنفتی تقریباً نیاز ارزی واردات را پوشش می‌دهند، یعنی اگر نفت خام هم نتوانیم بفروشیم از محل ارز حاصل از صادرات غیرنفتی، ارز موردنیاز واردات را تأمین خواهیم کرد. از طرفی اخبار مختلف هم حاکی از افزایش قابل‌توجه صادرات نفتی کشور نسبت به سال گذشته است. ازاین‌جهت می‌توان گفت جیب کشور نسبتاً پرپول است!از منظر سیاسی هم به‌رغم تلاش‌های شبانه‌روزی سرویس‌های اطلاعاتی دشمن، آشوب‌های پاییز امسال با ناکامی مواجه شد و بار دیگر ثبات کشور رخ‌نمایی کرد. در حوزه سیاست خارجی نیز تحول جدیدی جز انحلال اینستکس (که بی‌فایده بودن در عمل هم ثابت شد) رخ نداد که آن هم نتوانست جلوی ریزش نرخ ارز را بگیرد.پس منشأ واقعی برهم زدن آرامش بازار ارز ما چه بود؟ صاحب‌نظران و کارشناسان اقتصادی معتقدند به‌رغم سبد متنوع و پروپیمان ارزی کشور، دو آسیب جدی در آن هست که نوسانات اخیر نیز با آن بی‌ارتباط نبود. نخست؛ تقاضای فوق‌العاده و بی‌مبنا برای یک ارز خاص و دوم نابسامانی در عرضه و بازگرداندن ارز حاصل از صادرات. متأسفانه به دلیل فقدان منطق صحیح حاکم بر سبد ارزی، اشتهای زیادی در بازرگانان برای درهم امارات به چشم می‌خورد. دلیل آن هم حضور دفاتر تجاری خارجی بسیاری از اینان در دوبی و نداشتن حوصله برای واردات از مبدأ اصلی است. به بازار‌ها نگاه کنید! عمده کالای خارجی م انتقاد فرزند شهید منا...

مجموعه پیام‌ها و نامه‌های امام خمینی (ره) در سال پایانی عمر بابرکت ایشان ترسیم‌کننده دغدغه‌های آن عزیز سفرکرده نسبت به آینده انقلاب اسلامی است و در واقع باید این متون را مکمل وصیت‌نامه امام تلقی کرد. در میان این پیام‌ها، پیامی که خطاب به روحانیت و حوزه‌های علمیه در اسفند ۱۳۶۷ صادر کردند و به «منشور روحانیت» معروف شد، جایگاه ویژه‌ای در شناخت اندیشه سیاسی و سیره حکمرانی امام (ره) داشته و دارد. در سالگرد صدور این پیام اشاره‌ای گذرا بر گزیده‌هایی از آن برای امروز ما خالی از فایده نیست.  در فضایی که متأثر از پاره‌ای اظهارنظر‌هایی است که برخی سیاسیون در خصوص کارنامه ده‌ساله انقلاب اسلامی مطرح کرده بودند، امام امت (ره) این پیام را صادر و دو دغدغه اصلی خود برای آینده نظام را مطرح می‌کنند: «تجدیدنظرطلبی در دهه آتی» و «کارآمدی نظام فقاهتی».  یکی از برجسته‌ترین گلایه‌مندی‌های امام در این پیام از لحن ملامتگرانی است که کل خدمات و دستاورد‌های انقلاب اسلامی را نادیده می‌گیرند. ایشان با پذیرش امکان نقد عملکرد‌ها و مدیریت‌ها تذکر می‌دهند که «ولی لحن و تعابیر نباید افکار جامعه و آیندگان را از مسیر شناخت دشمنان واقعی و ابرقدرت‌ها که همه مشکلات و نارسایی‌ها از آنان سرچشمه گرفته است، به‌طرف مسائل فرعی منحرف کند.» ایشان با تأسف از تحلیل‌های غلطی که در خصوص جنگ ارائه می‌شد و اظهارات «آن‌هایی که خیال می‌کنند، چون ما در جبهه به آرمان نهایی نرسیده‌ایم، پس شهادت و رشادت و ایثار و ازخودگذشتگی و صلابت بی‌فایده است» با صراحت بیان می‌کنند «ما در جنگ برای یک‌لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم». امام در خصوص بازگشت ایرانیان فراری و «عفو» ضدانقلاب نیز می‌فرمایند «آغوش کشور و انقلاب همیشه ب انتقاد فرزند شهید منا...

خبر‌های مختلفی که در چند هفته اخیر در خصوص مسمومیت دانش آموزان و گاه دانشجویان دختر در مراکز تجمعی آن‌ها در مدارس یا خوابگاه شنیده می‌شود، دستمایه‌ای برای شبکه‌های فارسی‌زبان و اتهام‌پراکن داخلی شده است. تا این لحظه که این یادداشت را می‌نویسم، هنوز ماهیت و منشأ این رویداد‌ها روشن نشده، اما عده‌ای همین ابهام را هم مصادره به مطلوب و آن را نشانه ضعف حکومت قلمداد می‌کنند. سؤال اینجاست که آیا چنین رویدادی با این سطح از پراکندگی جغرافیایی در کشور ما مسبوق به سابقه بوده که بتوان با تجارب قبلی سریعاً آن را تحلیل کرد و یا در دیگر نقاط جهان مشابهی به لحاظ کیفیت واقعه داریم که آنان را مبنای تحلیل قرار دهیم؟ پاسخ قطعاً منفی است.  در ماجرای مسمومیت‌ها، با پدیده‌ای جدید مواجهیم که شبیه آن را قبلاً ندیده‌ایم و هرگونه قضاوت صرفاً ناشی از برداشت‌ها و حتی عواطف شخصی است. رسانه‌های لندنی و برخی شهره‌های وطنی، سوژه‌ای را برای انتقام‌گیری شکست آشوب‌های پاییز یافته‌اند و طبق معمول انگشت اتهام تسبیب یا ناکارآمدی را به سمت دین و حکومت برده‌اند. این اتهام‌افکنی‌ها البته مطابق روال گذشته بدون هیچ‌گونه سند و دلیلی است. وقتی دستگاه‌های مسئول در حوزه آموزشی و بهداشتی به قضاوتی نرسیده‌اند، خبرنگار لندن‌نشین یا سلبریتی کاخ‌نشین از کجا فهمید که ماجرا چیست و حکم را هم صادر کرد؟ واقعیت آن است که پیچیدگی ماجرا مضاعف است و با وقوع هر نمونه جدید از این سلسله رویدادها، نه‌تن‌ها از پیچیدگی کم نمی‌شود، بلکه بر ابعاد آن اضافه می‌شود. منشأ و ماهیت این مسمومیت‌ها چیست که صرفاً مراکز تجمعی دختران جوان را نشانه می‌رود و بعد هم سریع از میان می‌رود؟ چگونه است که موردی از مسمومیت معلمان، کادر مدرسه و حتی سرایدار مد انتقاد فرزند شهید منا...

هرچند در تاریخ از رخ‌داده‌ها سخن به میان می‌آید، اما بیایید یک‌بار هم که شده از فرض تحقق‌نایافته بگوییم. مثلاً اگر شاه مخلوع در ۲۶ دی‌ماه ۱۳۵۷ از ایران فرار نمی‌کرد یا کودتای ژنرال هایزر امریکایی ماجرای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ را برای او تکرار می‌کرد و پیروزمندانه به ایران بازمی‌گشت چه می‌شد؟ طبیعی است که با وجود بیماری‌های متعدد و ناشناخته احتمال زنده‌ماندن شاه چیزی بیش از عمر واقعی‌اش زیاد نبود، اما درهرحال اگر فرضاً چنبره سلطنت خاندان پهلوی بر ایران ادامه می‌یافت، اکنون در چه وضعیتی بودیم. مهم‌ترین مبنای ما برای پاسخ به این پرسش نوع حکمرانی و روند‌های حاکم بر ایران دوره پهلوی، خصوصاً در ۱۵ سال پایانی آن است. بر این اساس، اگر ایران در سیطره پهلوی‌ها می‌ماند، اکنون:۱- فعالیت تمامی احزاب و گروه‌های سیاسی در ایران ممنوع و فقط حزب رستاخیز مجاز به فعالیت بود. تنها نشانه بازمانده از قانون اساسی مشروطه انتخابات فرمایشی مجلس بود که با حضور اقلیتی از مردم برگزار می‌شد و اکثریت مردم در فرایند‌های حکومت نقش و تأثیری نداشتند.۲- همه مخالفان و منتقدان حکومت پهلوی تحت پیگرد ساواک قرار داشته، هرگونه اعتراضی سرکوب شده و زندانیان سیاسی در زندا‌ن‌هایی، چون «موزه عبرت کنونی» نگهداری شده و تحت شکنجه‌های قرون‌وسطایی قرار داشتند و نهاد‌های به‌اصطلاح بین‌المللی نیز همچون سکوتی که در مقابل نقض حقوق بشر در عربستان دارند، این موارد را هم نادیده می‌گرفتند.۳- ایران همچنان مملو از پایگاه‌های نظامی امریکا بود که مستشاران و نظامیان حاضر در آن‌ها از مصونیت «کاپیتولاسیون» برخوردار بوده و آزادانه و بدون ترس جان و مال ناموس ایرانیان را مورد تعرض قرار می‌­دادند.۴- قرارداد ناعادلانه کنسرسیوم نفت همچنان پابرجا بود، پهل انتقاد فرزند شهید منا...

چهارمین سالگرد صدور بیانیه «گام دوم انقلاب اسلامی» را در حالی پشت سر گذاردیم که اکنون مهم‌ترین پرسش در برابر ما آن است که تا چه میزان به رسالت واقعی آن، یعنی تحقق عینی در جامعه نزدیک شده‌ایم. این پرسش از آن‌رو مهم است که بیانیه گام دوم –آن‌گونه که انتظار می‌رفت- قرار نبود صرفاً بیانیه‌ای تشریفاتی به مناسبت چله انقلاب اسلامی باشد. آن‌گونه که شخص رهبر معظم انقلاب بعداً تصریح کردند، چهار نکته‌ای که در این بیانیه بر آن تأکید شده بود، عبارتند از‌: «عظمت حادثه انقلاب»، «عظمت راه طی‌شده و کارکرد انقلاب تا امروز»، «عظمت چشم‌اندازی است که باید به آن برسیم» و «عظمت نقش نیروی جوان متعهّد».  در واقع این بیانیه تبیین همان حدیث امیرالمؤمنین (ع) «رَحَمَ اللهُ امرءً عَرَفَ مِن أین و فی أین و إلی أین» و بعدتر این شعر مولانا که «از کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود، به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم» درباره انقلاب اسلامی است. قرار بود گذشته (چله اول)، حال و آینده (چله دوم) انقلاب اسلامی را ترسیم کند.  در یاد داریم که همان سال ۹۷، متنی به محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی تقدیم شد که با عنوان «الگوی پایه پیشرفت» قرار بود ریل‌گذاری حرکت کشور تا نیمه قرن پانزدهم را مشخص کند که معظم‌له این سند را به اقتراح عمومی و نخبگانی گذاردند. همان زمان که این متن منتشر شد گلایه بسیاری از صاحب‌نظران خالی بودن محتوای آن سند از مفاهیم و گزاره‌های مبتنی بر کلان‌گفتمان انقلاب اسلامی بود و به نظر می‌رسد یکی از اهداف انتشار بیانیه گام دوم، اصلاح همین نقیصه بود. کشور به سندی انقلابی و اسلامی نیاز داشته و دارد که مسیر آینده را مشخص کند و بیانیه گام دوم هم چنین شأن نزولی داشت.  اکنون و در آغاز پنجمین سال صدور این س انتقاد فرزند شهید منا...

رهبر معظم انقلاب اسلامی در روز عید مبعث فرمودند: «امروز جمهوری اسلامی حرف دل مسلمانان مظلومِ فلسطین را صریح و علنی بیان می‌کند. ما ملاحظه هیچ‌کس را نمی‌کنیم، حقیقت را با صدای بلند بیان می‌کنیم: از ملت فلسطین حمایت می‌کنیم، دفاع می‌کنیم، می‌گوییم هم که دفاع می‌کنیم؛ به هر طریقی بتوانیم از ملت فلسطین دفاع می‌کنیم. همین موجب شده دشمنان متمرکز بشوند و ایران‌هراسی راه بیندازند و آن‌کسانی که خودشان هم موظف‌اند که لااقل به‌اندازه ما به فلسطین کمک کنند، با آن‌ها هم‌صدا بشوند در مورد ایران‌هراسی.» ممکن است این پرسش مطرح شود که چه ویژگی‌ای در قضیه فلسطین وجود دارد که موضع محکم و بی‌ملاحظه جمهوری اسلامی در آن را سبب شده است و چرا مثلاً در سایر مسائل سیاست بین‌الملل این‌گونه قاطع و تغییرناپذیر  موضع نمی‌گیریم؟ نخستین وجه برجستگی قضیه فلسطین، اشغال‌شدگی آن است. بخشی از منطقه اسلامی به اشغال دشمن درآمده و این اشغال موقتی نیز نبوده است. هرچند در مقاطعی برخی قدرت‌های استعماری به بخش‌هایی از جهان اسلام همچون افغانستان و عراق و... لشکرکشی و آن را برای چند سال اشغال کرده‌اند، اما این بار اشغال با هدف ملت‌سازی و کوچاندن غاصبان صهیونیست بوده که قابل‌اغماض نیست.  وجه دیگر، ویژگی اشغالگران این سرزمین است. فلسطین به دست یک گروه یا دولت عادی اشغال نشده است. اشغالگران فلسطین در زمره قدیمی‌ترین دشمنان جبهه حق و مؤمنین هستند. چنانکه خداوند فرمود «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَه لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکوا». این دشمنان سابقه‌دار جبهه ایمان از همان صدر اسلام به دنبال نابودی تعالیم و سنت پیامبر اکرم (ص) بوده و اکنون نیز علناً با امت اسلامی به جنگ درآمده‌اند.&n انتقاد فرزند شهید منا...